blauwe wimpels
alle engelen die ik vraag verlengen stil hun vleugels…
zijn kleine kwetsbaarheid raakt
in hart en nieren
en hij laat me
blij het leven vieren
ver voorbij het kille naakt
van herfst
met wintertenen
alle kou is snel verdwenen als zijn
zachte wolkjesgeur
mijn lach
voor altijd zonnig maakt
nog voor ze is verschenen
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...gedicht.php?fotogedicht=blauwe
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 21 oktober 2013
Geplaatst in de categorie: psychologie
te lezen bij een prachtige foto.