Netgedichten

netgedicht (nr. 49.708):

buiging

en nu de stenen
een stille stem dragen

vertragen mijn handen
het licht

het leidt me naar iets
wat ik nog niet weet
het verdriet in mijn mond

wordt moeilijker dan
elke waarheid

ook

in het huis
of een open oog

het blijft oneindig lief
te hebben

de stenen spreken
dat wil ik geloven

binnen bereik

Schrijver: kerima ellouise, 1 november 2013

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: overlijden

buiging

4.5 met 6 stemmen

570

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Naam:: Annejan Kuperus
Datum:: 12 november 2013
Email:: ajkuperushotmail.com; Onvoorwaardelijke liefde over de dood heen, heb jij in jouw 'Buiging' op een meesterlijke manier verwoord; met plezier gelezen en van commentaar voorzien.

Naam:: Micheline Cuypers
Datum:: 7 november 2013; wondermooi

Naam:: Bert Weggemans
Datum:: 4 november 2013; De stenen spreken - wat een mooie regel!

Naam:: Edwin van Rossen
Datum:: 3 november 2013; Prachtig!

Naam:: lijda
Datum:: 3 november 2013; ik maak een buiging, voor het verwoorden van deze stille stenen, die barmhartig troosten.

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 2 november 2013; 'het blijft oneindig lief te hebben'... Om te bewaren.
Wederom prachtig neergezet.

Naam:: switi lobi
Datum:: 1 november 2013; Lieve Kerima, ik durf bijna geen kritiek te hebben maar wat mij betreft kunnen de laatste drie zinnen ook weg... maar Kerima, dit is echt wèl helemaal jij: een kop en schouder-gedicht ver boven alles uit.

Naam:: wietzee
Datum:: 1 november 2013; Buitenbereikse beelden, door de vlinderling geschreven.

Geef je reactie op deze inzending: