warm
ik huis er,
onder boom en blad
elke stam vertelt me dat
verhaal van mooi en goed
daar verder wonen paarden
en er woont wat vee
tussen het tijdstip van een koude wee
en eindigen in niet veel anders dan
de smaak
van ergens aarden
voor mijn deur een tafel, ondersteund
door het gevoel
van elke stoel waarin
gastvrij geleund
het kussen van de weldaad steunt
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...dicht.php?fotogedicht=gastvrij
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 8 november 2013
Geplaatst in de categorie: psychologie