Netgedichten

netgedicht (nr. 49.806):

Van klein tot harig

hoe klein is mijn vaas
met bloemen, hoe diep
wortelt mijn aarde in het
bodemloze, het bodemloze
van het hart de liefde en trouw

in kannen en kruiken, dit komt
nu zo maar in me op terwijl er net
andere woorden vloeiden die
meer aan scherven en dalen deden
smeden…

het smeden van het heren akkoord,
pionnen op het verkeerde bord, smakeloos
eten en de hond haar hoofd hing in mijn jus,

te smeken net als ik om het leven met wat
franje te mogen dragen, guirlandes om de schouders
gaat me wat te ver maar wat bloemen met de
smaak van boter en dat allemaal uitgesmeerd
in mijn harige nek