inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 49.945):

Horizon

de glazen waardoor ik zie
spiegelen mijn ziel
in de avond soms aangeslagen
door het stof van de dag
er wordt soms veel aangedragen
waarvoor ik in gedachten kniel

ik ben dan klein
de ander vaak sterk of groot
kwetsbaar ben ik dan,
neen,
niet geheel uit het lood

ook zijn er dagen
dat ik zonder vragen
aan zoete druiven proef
talrijk in getal, zoals men dat duidt
nog in bloei en aan hemelse ranken
warmte dampt dan uit mijn huid
onzichtbaar voor de ander,
soms trilt het zelfs uit mijn flanken

veel wat er is, echter
ontkomt aan mijn ogen
of doven zelfs mijn oren
te groot zijn soms de regenbogen
te ver, die ik wil bekoren

de glazen waardoor ik zie
spiegelen het beeld
die ik ben,
en ja,
rijkelijk gevuld
met iemand die zichzelf duldt


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 20 november 2013


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 161

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
21 november 2013
De einder ver, het vertrouwde dichtbij. Mooi.
Naam:
Pama
Datum:
20 november 2013
De fata mogana van het eigenbeeld projecteert zich
aan de horizon. Vanuit een andere invalshoek
loopt hij leeg als een luchtballon. Mooi gedicht
Naam:
kerima ellouise
Datum:
20 november 2013
mooi spiegelend beeld van de mens in tinten van emoties.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)