Winter in een brief
Winterbomen staan kaal in de straat
wolkenkolossen drijven boven natte daken
jij bent slechts bij me in een laatste brief
alleen de dood kan mijn verlangen doen staken
je aarzelt in het naderbij komen
stilte houdt zich vast aan mijn eenzaamheid
ik droom tussen het zwijgen van antwoorden
alsof ik een landschap ben in de tijd
mijn rivieren meanderen in ratio
mijn humor drijft in een kano op zee
ik luister naar muziek op de radio
melodie neemt mijn gedachten mee
naar ooit in de nacht, na een witte kerst
toen we beminden , alle levenskracht
met ons, toen we minnaars waren.
Inzender: Henk van Dijk, 24 november 2013
Geplaatst in de categorie: emoties