de zwaarte van het licht
de dood van mijn dochter
is een rode draad
zijn laffe daad -toen hij haar nam
kwam onverwacht; mijn gram
voor altijd durend
na zoveel dagen nog haar geest
in duizend meisjes zien
blond en lang geschouderd bovendien
verwaait door mijn verlaten zien
tot goud
ik voel me oud
als ik haar jeugd in stilstand weet
het glas is koud, maar straalt door zon
als sterrenstof
in mijn pardon
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...gedicht.php?fotogedicht=pardon
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 30 november 2013
Geplaatst in de categorie: psychologie
Van jouw gedicht was ik aangedaan
terwijl de wereld voor jullie er meteen
heel anders is gaan uitzien.