Netgedichten

netgedicht (nr. 50.104):

Pigmenten van de geest

heb mijn leven geschilderd
jaren in kleur aangezet
maar kon er uiteindelijk
geen juiste vorm aan geven

penseelde lijnen
in verlopende einden
cirkelde speels met
pigmenten van de geest

het doek was te groot
verdwaalde in miniaturen
van creaturen die
leefden van de goot

schetste in blauw
mijn ontsnappen
moest terug door de kou
met de dood op mijn rug

wind waait nu herfst
op een drogend paneel
ik ben het spoor bijster
zelfs in wit ben ik te veel