Loopgraaf
Soms dwarrelt er lichte sneeuw
over de rand mijn loopgraaf in
Ergens voorbij de middag moet het zijn
al is dat aan de grijsheid niet te zien
Ik lig hier nu al jaren
Voor mijn gevoel zelfs wel een eeuw
Wachtend op jouw volgende beweging,
een sluipende omsingeling,
een onverhoedse aanval,
een uitbarsting
Ik weet eigenlijk niet zeker
of je er nog bent; ik hoor al tijden
niks dan fluisterende stilte
Ingeklonken schuttersputten
Mijn ingegraven achterdocht
is gaandeweg versterkt en uitgediept,
steeds als er weer verwijt klonk,
ratelend over de velden
Of granaten van miskenning,
schuld als mosterdgas
Nu wacht ik op verwachting
Mijn loopgraaf is mijn woning
Ik ben de ongekroonde koning
van dit onbegaanbaar mijnenveld.
Zie ook: https://www.facebook.com/mart.martsarts?ref=tn_tnmn
Schrijver: MartsArts, 18 december 2013
Geplaatst in de categorie: liefde