Sneeuwman

Je moet denken als de winter
om de vorst te zien en de takken
van de pijnbomen volgeladen met sneeuw

En koud geweest zijn, al zo lang
om de jeneverbessen te aanschouwen, ingepakt door ijs
De sparren ruw in de verre schittering

Van de januari zon; en dan niet te denken
aan welke ellende dan ook in het geluid van de wind,
in het geluid van een paar bladeren,

Dat het geluid van het land is
Vol van dezelfde wind
Die waait in dezelfde kale plaats

Want de luisteraar, die luistert in de sneeuw,
En, niets van zichzelf, aanschouwt
Niets dat er niet is en het niets dat is.

(mijn vertaling van Snow Man van Wallace Stevens, 1923)

Schrijver: cornelis van zwaanshoek, 21 december 2013

cvdzwaardhotmail.com

filosofie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 251