daardoor
dacht ik
dat het leven
het leven was
zonder einde
dood gaan was
voor anderen
zou mij niet
overkomen bleef
eeuwig leven
maar er hoefde maar
een geliefde dood
te vallen van de fiets
waardoor ik opeens wist
dat het leven en al dat leven
slechts een glimlach is
trillend in de lucht
van de hete middagzon
die niet daalt of opkomt
altijd voor hem
evenveel voor haar
en dan opeens verdwenen
Geplaatst in de categorie: verdriet