Er vallen gaten
Er was iets om met
Lood in de schoenen
Te betreden -
Hemelse oneindigheid
Zo licht, zo mooi,
Zo vol klanken van
De schoonste muziek
En ik die angstig
Schuif'lend hier
Binnenkom in het
Voorportaal van de
Eeuwigheid, met lood
In schoenen en gedachten
Bang om toch ook
Hier weer gewogen
Te worden en daarna
Te licht bevonden,
Zoals het mijn
Hele leven is geweest -
Angst die op niets
Gebaseerd is, maar Jij
Die dat herkent,
Die mij herkent
Zoals ik er altijd
In Jouw ogen geweest
Ben -
En die mij binnenroept
Zonder enige reserve
Die mij het lood
Uit de schoenen neemt
En mijn voeten wast
Die dat niet verdiend heb,
Maar die in Jouw
Vrede eeuwig leven mag
... Titel met dank aan dagblad TROUW, woensdag 22 januari 2014. ...
Schrijver: Bert Weggemans, 23 januari 2014Geplaatst in de categorie: psychologie