Netgedichten

netgedicht (nr. 50.826):

Na deze woeste vlagen

heb donkere wolken gepakt
maak de wereld kil en nat
met tal van sombere buien

nog kaatsen flinters licht
in zwarte plassen waar ik
spetterend doorheen wil raggen

om met nietsontziende golven
het pad te schonen van
eeuwig moe en altijd ongemak

opgelucht vlucht ik
na deze woeste vlagen met
sprankjes hoop de perspectieven in

voel energie geboren worden
en net als bij een nieuwe start
schijnt zon heel hoog zijn eerste regenboog