Schokdempers

Lippen nopen tot pillen
monden noden de maan
te zwijgen in stilte.

Laten we punten slijpen
de polsbanden doorknippen
die slippendragers van uren.

Konijnen bij de vleet sterven
het geworden leven ontwortelt
de grond begraaft zichzelf.

Telkens als stenen tekens slaan
en plots planeten vervagen
vervelt de zon als een slang.

Oude vingers zegenen opgeheven
vehikels sterken een zwart traject
monsters kruipen uit de modder.

Rondom wilde manen pruiken tuilen
perken te laat de verlaten velden
de rijpe lusten stalen de last.

De verveling wil maar niet komen
mokkend rood de zonneschijn
de snode nozem spuit vuur.

De wolken rollen en wielen
knalpotten en langharig tuig
met dolle meiden op de Puch.

Zie ook: https://www.facebook.com/anton.vanamerongen

Schrijver: Anton van Amerongen, 8 februari 2014

antonvanamerongenonline.nl

Biografie van deze schrijver

tijd verlatenheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 87