Netgedichten

netgedicht (nr. 50.972):

een open deur

in de kamers van gisteren
huist het gevoel van vandaag

ik had je graag zoveel langer gekend
maar wie je was is als de glans
van kleine korrels liefde, kleurrijk
als het glas

dat zuiver uit schoon zand bestaat
het schittert…

aan het eind van dit decennium
schuurt pijn nog immer voort
en hoort mijn hoofd jouw stemmingsdrang
vrolijk, als altijd

wat is er dan nog kwijt
mijn schat, als heel jouw overleden zijn
ten spijt

ik zonlicht in jouw haren hang?