Netgedichten

netgedicht (nr. 50.978):

Het huis van glas

ik betrad
het huis van glas
wist meteen niet meer
wat boven of beneden was

ook binnen buiten
gaf problemen
omdat lichten dwars
door muren schenen

kamers leken virtueel
in transparante scheiding
toch beperkten zij de ruimte
in voelbaar substantieel

alles leek te zweven
tussen kelder en het dak
alleen door het bewegen
zag je dat er leven was

er was iets mis
in het huis van glas
pas in het kleinste kamertje
wist ik wat het was