inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 51.136):

de uitgeschilderde rots

in hoop verzucht verzet ik mijn
schreden en inhaleer het offer
dat mijn adem draagt op waarden
van gekrenkt papier, het heden lijkt
voortvluchtig als de tijd mijn
smeken vertraagt

ik zoek in de uren van droge
prielen en graaf het refrein
in het gras van donker aarde terwijl
de einder vlucht op het teken
van de ondergaande zon

het kluchtig inzicht grijnst aan de
zolen van mijn voeten, deze tred
verlegt het spoor in onnavolgbare
zinnen, het spel van man en vrouw
tracht de eenzaamheid te verwelven

in de uitgeschilderde rots van mijn
diepste gedachten

Schrijver: elze, 2 maart 2014


Geplaatst in de categorie: individu

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 134

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
K.Borgdorff
Datum:
8 maart 2014
Poe, poe, poe!
Hoe krijg je het verzonnen.
Of ik er ooit vat op krijg?
Noe, noe, noe!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)