inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 51.178):

de schaduw van water

kromgebogen wilgen
tussen eindeloos verbolgen riet

het water deint tot kringen
waar je zonlicht zuiver ziet, in ringen goud
vol koudgebleven
rillingen

daar verglijdt de tijd tot ooit
want niets heeft nooit bestaan
we gaan, we groeien en de bloei van toen
blijft glanzen

langs haar eigen baan
de nimmerzat van weten -meet zich
met de diepte van een snavellengte
maan


Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...dicht.php?fotogedicht=schaduw2

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 7 maart 2014


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 120

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
10 maart 2014
Leest prettig dit gedicht en de inhoud is prachtig.
Naam:
Pama
Datum:
8 maart 2014
Alles heeft een eigen insteek, al begrijpen we die vaak niet.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)