Netgedichten

netgedicht (nr. 51.205):

het verlangen naar fado

hoe dikwijls zocht ik niet vergeefs
naar klank en kleur maar vond
ik slechts verkeerde woorden

hadden wij maar fado in ons land
dan kon ik mijn gevoel vertolken

en schrijven over donkere wolken
van opklaring en zonneschijn

maar calvinisten zoals wij kiezen
uit de grijze brij die in
de pappot staat te gisten

bij toeval tref ik soms het woord
waarmee ik duisternis kan breken

dan proef ik blijdschap totdat grijs
mij weer omgeeft als dichte mist
( zó moet ik vrezen )