Netgedichten

netgedicht (nr. 51.250):

duizend jacobsladders

gouden wolken dalen neer…

lucht als een gedicht
gevoelvol warm verlicht de zon een
adempauze

lang op mijn gezicht

ik glimlach zacht en laat het beeld
haar ingewerkte impact doen
slechts duizendmaal en één, een zoen
een streling onverdeeld
langs buik en rug

ik wil terug naar dat moment
klimmen, op de ladders van een gulden dag
ik ga, ik lach en weet me

eindeloos verwend