Netgedichten

netgedicht (nr. 51.300):

Toereikend

Nooit zag ik de hemel meer toereikend
dan die nevelige juliavond
na het voorbij trekken van onweer
dampend boven het liefdesweiland
waar wij betrapt door een terugkerende zon
onze kriebelkleren weer aandeden
om aan de waanzin te ontsnappen

het was bijna aanraakbaar geweest
die zonde tussen het zomerse gras
maar nog voor het tot werkelijk iets kwam
was de lust al voorbij en het ongenoegen merkbaar

ik schreef de nacht die volgde
een brief met kleine letters
uit een alfabet van overzee

als ik een duiker was, dacht ik
zou ik dan de oceaan over jou heen kieperen
of over de vraag of we sekspartners waren
terwijl we nauwelijks konden praten

door het geluid van een woord in hoge nood.