Even bij me
Je was even bij me
in gedachten ontstaan na een droom
we liepen samen over de kust
van een emotieloos strand
jij bladerde mijn geheugen terug
naar mijn lijfsbehoud
ik nam een beetje ruimte
uit mijn omgeving
die een zweterige geur had
je vertelde iets
over een gestolen tekening
ik gaf je een leeg vel papier
voor de toekomst
nog voor de maan begon te twijfelen
over de kansen die we hadden gehad
toen die zwarte vogel wegvloog
nagejaagd door de dood van een generatie.
Inzender: Henk van Dijk, 21 maart 2014
Geplaatst in de categorie: psychologie
We kunnen er onze eigen tekening op maken met herinneringen van...
Mooi gedicht Henk.