Netgedichten

1943

netgedicht (nr. 51.339):

Selfie

ik bleef niet hangen
in een sprookjes syndroom
waar ik als kind
telkens dwergen moest tellen
nu weet ik langzamerhand wel
dat het er zeven zijn

ik koos liever voor die stakker
Assepoester
hoe zij haar muil verloor
op de traptreden van het paleis
waar zij was voorbestemd
voor een prins op het witte paard

ze wist allang
dat ze vóór klokslag twaalf
weer aan de poetserij moest
voor die malle stiefmoer
en als sloof werd gebruikt
door twee krankjorume zussen

en dan ook nog die stink heks
die de das om deed
met haar rooie giftige appel
kleinkinderen lachen zich het gompus
als ik met een sprookjesboek
kom aanzetten

en vragen langs hun neus weg:
mogen we voor het slapen gaan
nog een keer ons dansje doen
en daarna via ons tablet
‘Rosanne’ zingen met Nick en Simon?
natuurlijk zeg ik, ja graag

als klap op de vuurpijl
zie ik oma opgetut staan
met haar digitale camera
ze maakt een filmpje van haar selfie
‘spiegeltje, spiegeltje aan de wand
wie is de schoonste van het land’?