Netgedichten

netgedicht (nr. 51.364):

Alziend

Harde winterdagen hebben het zonlicht omgebracht
het oog reikt niet ver
het zicht is lang geleden met de zwaluwen vertrokken

ergens waaien als duistere banieren
ruwe manen in de poolwind
vlokkerig buitelt de nacht over de vlakte
alles valt stil in onontgonnen werelden

dan raken de muren behaard
traag bewegen ze zonder te scheuren
naar de geheimen van het ondermaanse

als de morgen wordt opgedregd
zijn de drenkelingen met het donker begraven
de sporen zijn voorgoed weggestoven
in een alziend oog.