Meetloos lint

Zij glijden door sloten de
wereld in, in lekke boten vol
hoorngeschal, stuift zand in
rauwe stemmen, lichamen te
groot voor peddels waar zij
mee roeiden, werden intieme
vrienden in de woelige wateren
van een gezamenlijke nood.

Een reis op beide voeten
sinds zij groeiden, door mild
en vertekend land, vindbare
littekens gingen van hand tot hand,
geschreven op een vervlogen krant,
waait ritselend op in een gestorven
zucht om zijn tijd te ontmoeten
buiten mijn medeweten om.

Op de rug wacht een verlangend
kind wat lacht, mij toedekt, de handen
strekt dan worden kromme lijnen zacht
in een meetloos lint van mededogen
loopt met je mee, het voltooide kind een
beeld wat je opwacht, zover het in je past,
de sluimerende dood je vindt, je verrast.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 25 maart 2014

pebmartenskpnmail.nl

Meetbaar lint van me

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 107