inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 51.458):

Hoe zij gaat

Bij het kijken hoe het leven
mijn moeder verlaat, het lichaam
leger en leger en vederlicht
gevangen onder een laken
uiteindelijk achterlaat.

Vaak herkende zij mij niet meer
dacht dat ik haar vader was
hij zong op mijn manier.

Lees in het verslag van de dienstdoend arts
dat haar hart het niet meer verdroeg
Het was genoeg geweest, twee miljard keer
misschien in haar geval wat meer.

Buiten komt een tram voorbij
vult mijn hoofd met gezang
Van grazige weiden en zo
maar slechts een tel of twee.

Daarna eist leegte de ruimte op
in het hoofd, mijn moeders hand
rust nog warm in mijn koude hand.


Zie ook: http://www.taichivanstani.punt.nl

Schrijver: Stanislaus Jaworski, 3 april 2014


Geplaatst in de categorie: overlijden

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 773

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Alexander Peters
Datum:
25 april 2014
Schitterend gezegd hoe droevig de omstandigheid ook is.
Naam:
Ralameimaar
Datum:
3 april 2014
Heel mooi dat je dat omdraait op het laatst, haar warmte in jouw kilte.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)