Sterven
Ik zie de gezichten nog voor me
hoe ze huilden bij je graf
voor hen was alles af
zij droogden hun tranen en keerden huiswaarts
maar ik bleef met mijn gedachten
zou er iets zijn wat mijn pijn zou verzachten
jij was de navelstreng die nooit was doorgesneden
jij was de toekomst gelijk met het verleden
uiteraard waren er die dag kraaien
om jou passend uit te zwaaien
ik ging een tijdje met hen mee
maar vond mijzelf uiteindelijk thuis
en wat bleef was wat hemels geruis.
Zie ook: http://www.literairdichter.nl
Schrijver: Alexander Peters, 19 april 2014
Geplaatst in de categorie: overlijden