Netgedichten

netgedicht (nr. 51.692):

Moeder

zij heeft binding met de herinnering
daar zij als vrouw is geboren
zij alleen draagt een kind naar het licht
een mens die bij ons mag horen

daardoor toont liefde een gezicht
doorheen de stuipen vóór de eerste dag
start er een verbond, toekomstgericht,
opgesteld door een haast natuurlijk gezag

geen ander geraakt zo gehecht
een leven kort of lang, ononderbroken
aan de weg van een kind, mens
die onvoorspelbaar is voorzegd

het is de moeder, onze moeder
de eerste vrouw van nabij
die eeuwig aanwezig wil blijven
in de stromingen van ieder getij
ook als ik, de volwassene zelf
zijn eigen gedicht wil schrijven

moeder laat nooit los
dat staat het gevoel niet toe
dat is pijnlijk en maakt soms moe

moeder is ook maar mens
kent de schaduw van het bestaan
en vaak getekend door het leven
maar heeft altijd een diepe wens
het onvoorwaardelijke door te geven