inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 51.745):

Sleur

Straks zullen we spoorloos verdwijnen,
in de eeuwigheid.
Morgen zullen we restloos oplossen,
in de ruimte van de tijd.

Leven leert me hoe ik niet leven moet.
De dood is de moeder van mijn angsten.
Sterfelijkheid is de bron van verlangen.
Liefde geeft smaak aan mijn zoetste zoet.

Vandaag durf ik een moedig plan verwoorden.
Pas maar goed op mijn trouwe sleur!
Morgen ga ik een tijdmoordenaar vermoorden.

Schrijver: Albert C M Weijman, 3 mei 2014


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 153

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Kees Borgdorff
Datum:
4 mei 2014
Enkele sterke zinnen.
Maar moord?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)