Netgedichten

netgedicht (nr. 51.749):

doorkijkjes

zijn gebroken hoofd draagt nochtans
toch standvastig
duizend sporen van verraad

hoeveel kwaad er was geschied
verkwanselt en besmuikt
waar vrijheid naar de rotting ruikt
van duizenden verdoemden

ach daar binnen
ruist zijn frase langs de schotten van de dood
en in zijn nood verkleurt zijn
blikveld niet- daar achter glas

het houdt zijn ogen groot
zijn pas in eindeloos verzet
de dood werd het verlet, de vrijheid
en de spijt zijn als het gas
dat altijd wil beginnen