Netgedichten

netgedicht (nr. 51.800):

verzet

verborgen in het stof van pijn
zijn altijd nog de sporen - ongewild vilein -
aanwezig

buiten hoor je nog de kreten
van een stoomfluit,
zwaar op weg

ik zeg je, dat ik het niet pik
ik mik mijn aller-stoutste blik op jou
en spuug

mijn woorden uit

nu jij je kruit verschiet op onschuld
en jouw oorlogsbuit verhult
in zwart vertier

elke laag een stuiver,
elke laag een stuk papier
waarop hun naam werd neergesmeten