Netgedichten

netgedicht (nr. 51.855):

De schaduw van je rug

lang is leven
in lieflijke zachtheid
bij me gebleven

maar soms ontbreken
er momenten in fragmenten
die ik niet volgen kan

je zwaaide en draaide
in de schaduw van je rug
kwamen mijn tranen

het was geen afscheid
slechts een groet dat gebaar
maakte mij intens bedroefd

als ik de stralende intensiteit
van kind en jeugd ontmoet
is ingetogenheid mijn groet

maar mijn toegenegen aai
zit vol onzekerheid en angst
over de morgen van dit land

ik wil rust om dit alles
in een herbeleven nog
mijn stukje warmte mee te geven