inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 51.941):

dankwoord

en dan nu mijn lief,
moet ik gaan

in dit aardse staan de bloemen
binnen tinten paars en wit
een gouden hart noemt zeven slagen
waar geen enkele toon in zit
ze dragen nog het leed
van kille winterdagen

daar tel ik vijf- plus één,
als kleine klokjes licht, ze zuchten niet
ze zingen als ik blijf

en spelen met het overzicht
dat altijd liefde draagt
niemand vraagt om meer, niemand
sterft uiteindelijk

voor
de allerlaatste keer


Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...icht.php?fotogedicht=dankwoord

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 25 mei 2014


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 167

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Petra Hermans
Datum:
25 mei 2014
Email:
worldpoet546live.nl
...en spelen met het overzicht
dat altijd liefde draagt...
Heel mooi, switi lobi, pakkend, treffend én
compact beschreven!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)