de vier gezusters

in hun voetstap blonk van
mijlenver een kleine ster, beloofd
door wat hun moeder hen vertelde
simpelweg langs vele velden

verwachtingsvol en onverlet
wilde die ster slechts bij hen zijn, toen
elk haar eigen stap in zilte pijn
onzeker neerwaarts
had gezet

de één was doof en sprak geen woord
ze sliep en had de roep der anderen
nog niet gehoord

de ander schreide, stil en kalm
terwijl de derde vol getalm haar stem wist
te veranderen

maar toen de vierde, in haar jonge schijn
de oudste van het stel moest zijn
verliep hun weg zonder meanderen

tezamen voor elkander -en
in teken van het brood en wijn

Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...togedicht.php?fotogedicht=vier

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 14 juni 2014

acm.visserquicknet.nl

Biografie van deze schrijver

zusjes

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 84