Een schim van jezelf
Voor mijn moeder
Achttien jaar ben ik je kwijt nu,
Je stak voorgoed de rivier over
Die vroeger als Styx werd aangeduid,
Had zoals het hoorde het muntje mee
Voor de overtocht, voor de veerman,
Om hem tevreden te stellen;
Geen idee heb ik of ik je ooit
Nog weer eens zie - ook al hoop
Ik het met alle hoop die in me is,
En dat ik dan nog weer een glimp
Van je op kan vangen van hoe je was,
Toen het leven je nog omarmde,
Zielsblij zal ik zijn als ik je
Even weer zie, zodat ik over jou gerust
Kan zijn, ook al ben je niet meer
Dan een schim van jezelf
Geplaatst in de categorie: psychologie