Netgedichten

netgedicht (nr. 52.461):

Ik stond met lege handen

Een enk’le kaars, een prentje met een lach
De mensen brachten één voor één een groet
Ze leefden mee en gingen met de stoet
het kerkhof op ten afscheid op die dag.

En ik? Was ik het die het antwoord wist?
Ik stond met lege handen bij de kist.

... Het verstand staat stil bij het verlies aan levens deze dagen. ...

Zie ook: http://www.addframes.com/Hannekevanalmelo

Schrijver: Hanneke van Almelo, 21 juli 2014

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: snelsonnet

dood

begrafenis

3.2 met 4 stemmen

250

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:: An Terlouw
Datum:: 9 september 2014; Ja Hanneke, het verstand staat inderdaad stil. Blijft moeilijk al zegt men, dat de scherpe kantjes van het verlies eraf gaan! Mooi verwoord

Geef je reactie op deze inzending: