Netgedichten

netgedicht (nr. 52.516):

Aangelijnd

Als een vlieger laat ik het eiland op
ik draaf de grote leegte binnen
een zilveren draad verbindt mij
met opstijgend strand

de dorpen zijn in zee gegleden
het vee is door de horizon verzwolgen
alleen galopperende paardenhoeven
achtervolgen mij

het wad toont de sporen van dode golven
de wind baart stuifzand en fluisterzang
slechts één kleur overleeft

de wolken nemen mij op
ik waag een blik terug
terwijl de lijn luchtig trekt.

*** *** ***

Zie ook: http://keeskeizer.wordpress.com/

Schrijver: Kees Keizer, 28 juli 2014

c.keizer

kpnmail.nl

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: vrijheid

Ameland

wad

stijgen

4.0 met 4 stemmen

220

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Marije Hendrikx
Datum:: 29 juli 2014; zo mooi neemt het gedicht mij mee tot ik er een mee word.

Naam:: K.Bladzij
Datum:: 28 juli 2014; Het eerste couplet is wonderlijk:
'een vlieger die het eiland op laat'
en 'een grote leegte binnendraaft'.
Overtrokken, vind ik.
Mooiste zin in deze tekst is:
'de wind baart stuifzand en fluisterzang'.
Ja, de wind weet 'er' wel raad mee!

Geef je reactie op deze inzending: