inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 52.523):

Schoonheid zonder leven

mijn schreeuw
deed het glas breken
duizenden scherven
konden hun vorm vergeten

waaierden rond
vielen als druppels regen
kleuren verspattend
op de marmeren grond

ik zag je ontwaken
bevallig het kristal loslaten
waarmee ik jou had omgeven
in schoonheid zonder leven

heb angst onderdrukt
virtuele bloemen geplukt
om jou te groeten
je eindelijk echt te ontmoeten


Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl

Schrijver: wil melker, 29 juli 2014


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 137

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)