inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 52.786):

Het geruis van denken

Ik ben erachter
wat het zeggen wil;
alleen zijn
eenzaamheid......

Brood, beschimmeld in de kast
verroeste hark in het natte gras
een vogel bij haar geroofde nest
verlaten worden door de ander
of iemand
voor altijd afwezig.

Beitel het maar in je geheugen:
eenzaamheid
een fata morgana in de woestijn
alles om je heen vlucht weg.

Een droom is het
dat als een slordig hemd
wordt uitgetrokken,
daaronder zie je
wat van het leven overblijft:
een verkreukelde hersenschim
die oplost......

Ik weet
dat de auto's onder mijn raam doorrijden
zonder dat ik het hoor,
dat jij soms door me heen raast
als een truck, lachend,
maar ik merk er niets van.

Een mens hoort niet wat er aankomt
doof is hij
onder een geruis dat piekeren heet.

Eenzaam blijft hij
alleen.

Schrijver: chris rockan, 27 augustus 2014


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 166

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
29 augustus 2014
krachtig beeldend gedicht .
Naam:
chris rockan
Datum:
29 augustus 2014
bedankt jan haak voor je reactie. zoiets geeft de burger weer moed om verder te gaan. en verder gaan doe ik graag.
Naam:
Jan Haak
Datum:
27 augustus 2014
Je weet mooie sterke beelden neer te zetten. Graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)