Netgedichten

netgedicht (nr. 53.049):

Vergeten stukjes leven

alles gaat weer
op de schop
geen scheiding meer
van lichaam ziel en geest
beleving wordt
dus het ultieme feest

in delen
ook met velen
worden wij een
de leefomgeving
gaat ons allen aan
wij zijn samen het bestaan

koffie is een bruin beleven
dineren culinair begeren
de natuur dat zijn wij
in bos en uitgestrekte hei
de film transformeert
omdat die ons de ander leert

maar als ik ‘s morgens
in de spiegel kijk
ben ik mezelf totaal kwijt
begin ik gapend aan het rapen
van vergeten stukjes leven
die mij een gezicht kunnen geven