Netgedichten

netgedicht (nr. 53.114):

blikveld

ze spert haar ogen wijd
om meer te zien dan duizendvoudig
bloemen tellen

alle motten in het licht verkleuren niet
in enkel maar een mager uur
ze ziet de vlinders in hun dans naar
voren hellen,
elk bloemblad vangt er één

haar linkerbeen staat vast,
het rechter hinkt een rechte weg
en sleept de ander mee

een keer of twee nog, kijkt ze om
de zon daalt achter haar
en voelt haar wasdom zachtjes
komen