Netgedichten

netgedicht (nr. 53.204):

een kind van de maan

zolang als ik mij kan herinneren
voel ik me verwant
met de maan

ik ben haar nacht
in het zwart-witte weefsel
wanneer eerste wolken
over daken lopen

dan denk ik aan een wiegelied
zing stil over alles wat ik
wil teruggeven

aan de wind
aan de bladeren

aan de jonge vogel die overvliegt

hij weet niet
hoe bijzonder zijn vleugels zijn

hoe mijn schaduw zich betrekt
met zijn vlucht

Zie ook: http://youtu.be/tPz3hQu3u3s

Schrijver: kerima ellouise, 7 oktober 2014

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

een kind van de maan

4.0 met 9 stemmen

254

Er zijn 10 reacties op deze inzending:

Naam:: Ton Ruis
Datum:: 24 februari 2015; Schitterend de tweede strophe!

Naam:: Guy Aarts
Datum:: 14 oktober 2014; Bracht ook een bezoekje aan het youtube-gedicht. Ik voelde de maan, hoorde de vogel, en zag jou. (De drie werkwoorden in vorige zin zijn onderling verwisselbaar.)

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 10 oktober 2014; De maan, een lichtvriend. Mooi schrijven Kerima.

Naam:: Rudolf
Datum:: 9 oktober 2014; Prachtige eindzin.

Naam:: Marije Hendrikx
Datum:: 9 oktober 2014; Zo mooi dit podium voor schaduwlicht en nachtelijk gefluister....

Naam:: Pama
Datum:: 8 oktober 2014; Wat we aan liefde hebben meegekregen, geven we door aan iedereen die daar ontvankelijk voor is. Het eerste aan de kinderen. Mooie tekst.

Naam:: Hazen
Datum:: 8 oktober 2014; Kind van de maan, een schitterende ster...

Naam:: geeraardt
Datum:: 7 oktober 2014; wie wil niet zweven richting maan en sterren... een maanvol dicht van een dochter van de maan...

Naam:: Bert Weggemans
Datum:: 7 oktober 2014; Wat een pracht gedicht, Kerima, ik smul ervan.

Naam:: ww
Datum:: 7 oktober 2014; wanneer eerste wolken over daken lopen, wie kan dit schrijven buiten een vlinderend schrijverskind?

Geef je reactie op deze inzending: