inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

1979 - heden

netgedicht (nr. 53.247):

Hulpbloemen

Wolken tijdloos aaneengeregen
Tot flarden losse lucht,

Wachters over de waarheid
Die niet gezien mag worden,

Zwerk dat er duister uitziet,
Geen bal en geen bezem die

Hier nog iets aan verand'ren kan -

Dan is er uit het niets
Die lichtstraal die het

Onbreekbare breekt,
En ondenkbaar fel

Het wolkendek openscheurt;

Het hemelse licht valt
Op die ene zonnebloem

Die op de akker van verdriet
Bloeit en trouw de wacht houdt

Over die ene knuffel in dat
Weidse maisland in het oosten

Schrijver: Bert Weggemans, 12 oktober 2014


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 184

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Alexander Peters
Datum:
12 oktober 2014
Ik was altijd al een bewonderaar van je stijl en je stelt me weer niet teleur.
Naam:
Laurens Windig
Datum:
12 oktober 2014
Prachtig beeld schets je hier. Magnifieke geschreven en zo indrukwekkend!
Naam:
Pama
Datum:
12 oktober 2014
In het niemandland van verdriet wordt een nieuwe tijd gezaaid in de geleefde voren van de waarheid. Mooi neergezet.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)