Bepaald
Peinzen doe ik, plant weer de ene boom
na de ander. Ze staan al in mijn geest,
bepalen mij vanuit een diepe droom
in duister land waarheen ik ben geweest,
oneindig boek, dat nooit hetzelfde leest.
Hun rariteit zorgt dat ik mij verschuil,
een schaduw zoek en daarin vrijuit huil
om wat niet komt, de afstand en het pad
dat moeizaam gaat, met om de stap een kuil
en diep gewoel, de grip die ik niet had.
Geplaatst in de categorie: psychologie