Netgedichten

netgedicht (nr. 53.442):

De Nieuwste Geschiedenis

Dikke oorlogswolken
bevolken de aarde
ontvolken de vrede
ontvonken het heden
het kind in zijn wiegje
rust nog onbewust
over zijn toekomst,
die in niemands ogen
er blijkbaar nog toe doet.

Zal hij nog voeten
vinden om te vluchten?
De reden te doden is weg
De rede verloren
verdronken in bloeddorst

Niets telt in de hel
van stukgeslagen steden
geen vrouw, geen kind
is heilig door onschuld,
in doeken gehuld schamelt
de mens voort,
gisteren levend,
morgen dood.

En dat alles niet voor God,
noch voor Allah of Jehova
ook niet voor Jahweh,
die genoemd met vele namen
vrede ons heeft opgelegd
maar slechts voor de wellust
van een doorgedraaid despoot
die uit pure waanzin
willekeurig iemand doodt.