De beukenboom
Op zomaar ‘n grijze, doordeweekse dag
omfloerst de mist de hoge beukenboom
en houdt de bont-getinte bladerdroom
gevangen in haar hand met mild gezag.
Voorzichtig maakt een zonnestraal gewag
van licht en warmte die de levensstroom
in tak en wortel stuwen, zonder schroom:
dan straalt de tooi die eerst in nevel lag.
Inmiddels is het beeld mij heel vertrouwd;
het is al vaak een stille troost geweest.
Wanneer de weemoed mij gevangen houdt
dan haal ik mij die boom weer voor de geest
en zie dan voor me hoe het zonnegoud
het blad betovert tot een kleurenfeest.
(analoog aan The Daffodils, by W. Wordsworth)
... (geïnspireerd door The Daffodils, by W. Wordsworth) ...
Zie ook: http://www.addframes.com/Hannekevanalmelo
Schrijver: Hanneke van Almelo, 2 november 2014
Geplaatst in de categorie: natuur
Jouw sonnet over de beuk maakt deze boom tot een glansrijke verschijning en beschrijft zijn sterke verhouding met de zon. Zeker een compliment voor deze boom, die dikwijls sombere schaduw onder zich heeft.
Mijn oude romantische hart ontluikt en bloeit op bij het lezen van deze heerlijke woorden en dat meen ik bloedserieus.
De vierde alinea zou ik daarom omgooien:
'met mild gezag gevangen in haar hand.'