zonder ling
nee,
hij heeft geen berusting
terneergeslagen buigt hij
neer
naar dieptes, waar de grond
zijn enige bestaansrecht stut
blauwe windels rond een witte wolk
een draaikolk van verwarring op
de snelweg van
verweer
elke keer het dode oog
in elk gevoerd betoog
dat wil niet meer
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...cht.php?fotogedicht=zonderling
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 14 november 2014
Geplaatst in de categorie: psychologie