Overstijgen

Moet ik je dankbaar zijn liefde,
dat je mijn ogen leent
praat en mijn tong vervreemdt
met zachte balsem naar gelieve

dat ik verder reik en vingertoppen
kunnen tasten aan het fluwelen van dingen
me overlevert en een morgenzoen laat zingen,
verwachtingen wekt zonder avondlijke donderkoppen?

Stil gevoel dat je exploderen doet.
Onsterfelijke zwaan vlottend in waan
verlaten te drijven met vol gemoed

over het meer, drager van onbestemde bijmaan.
Zonder gezel in het kielzog, het hart beroet
in eenzaam avondschijnsel: alles doorstaan.

Neen! Bedankt.
Ik loochen uw bestaan.

Schrijver: Marcus Dehond, 26 november 2014

marcus.dehondskynet.be

filosofie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 111