Verontrustend dun

Ben gesprongen
De zevende hemel in

Maar miste de afslag,
Wilde nog keren op de weg,

Maar dat was waanzin,
Want ik was mezelf al voorbij -

Een hemel verderop kwam ik

Terecht, de achtste, zeg maar,
En kon het verschil zo een

Twee drie niet meteen
Ontdekken, behalve dan

Dat alle geluk van de
Zevende zichtbaar omgekeerd

Was in de hemel van de waanzin,

Ik was er wel, en toch ook
Weer niet, de grens tussen

Goed en gek, tussen

Geluk en onbestaanbaar ongeluk
Blijkt dun, verontrustend dun

... gedicht geschreven op inspiratie van de psychiatrische poëzie van Jan Arends, die deze week een nieuwe uitgave beleeft (Bezige Bij) ...

Jan Arends Jan Arends huis gekte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 158