Spichtige spreeuw

Spichtige spreeuw,
Het graatmagere, kalende

Mannetje dat in zichzelf
Gevangen door de gangen

Van het gebouw zwerft,
Schichtig bewegend over

Het kale, koude beton
Waaruit alle leven verdwenen is,

Maar waar hij geacht wordt
Het zijne weer op te pakken -

Op weg naar die ene deur
Waar zijn Vriend de behandelaar

Kantoor houdt, en waar hij
Verslag moet doen van zijn

Behandeling: meer dan een zin
Wil hem niet te binnen schieten:

Al die maanden dat ik hier zit
Heb ik nog geen enkele boterham

Gegeten waar geen snot op zit,
En dat noem jij therapie?

... Poëzie van Jan Arends. ...

spichtige

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 259